تعریف هفت لایه ی osi

لایه فیزیکی

این لایه به طور مطلق از سخت افزار تشکیل شده است.انتقال نهایی اطلاعات را عهده دار است و این انتقال نیز به صورت سیگنال 0 و 1 است,قراردادهای سخت افزاری نیز در آن اجرا می شود.این لایه وظیفه ای درباره رسیدن اطلاعات به مقصد ندارد.

لایه پیوند داده

در لایه پیوند داده اطلاعات کشف خطا و در صورت لزوم اصلح می شوند و اطلاعات به صورت درست و مطمئن به سوی مقصد ارسال می شوند.وظیفه دیگر این لایه مطمئن شدن از رسیدن اطلاعات به مقصد است که این کار توسط بیتهای (Parity check , checksum ,crc ) انجام می پذیرد.که اگر خطایی رخ دهد اطلاعات دوباره ارسال می شوند.

لایه شبکه

در این لایه قراردادهای شبکه بندی تعریف شده و پیچیده ترین لایه است. این لایه وظیفه دارد که تکنولوژی برقراری ارتباط برای دیگر شبکه های مستقل را فراهم کند, که این امر این امکان را به osi می دهد که بتواند در زیر شبکه های مختلف فعالیت کند.

لایه انتقال

پیش از ارسال اطلاعات این لایه یک بسته به مقصد ارسال می کند که آن را برای دریافت اطلاعات آماده کند.همچنین این لایه وظیفه تکه تکه کردن بسته ها، شماره گذاری آنها و ترتیب و نظم دهی آنها را بر عهده دارد. که البته بسته ها در طرف گیرنده دوباره در همین لایه نظم دهی و قابل استفاده برای لایه های بالاتر خواهند شد.

لایه جلسه

در این لایه بر کارهایی از قبیل زمان ارسال و دریافت بسته ها مقدار رسیده و مقدار مانده از بسته ها نظارت می شود که به مدیرت بسته ها بسیار کمک می کند.

لایه ارائه

در این لایه استانداردهای رمز نگاری و فشرده سازی اطلاعات تعریف شده است که این لایه در امنیت بسیار مهم می باشد. لایه کاربرد

استانداردهای ارتباط بین نرم افزارهای شبکه در این لایه قرار دارد که می توان از: FTAM, CMIP, MHS VT نام برد.

انواع لایه ها

طراح یک شبکه بایستی تمام مسائل شبکه را تجزیه و تحلیل نموده و برای آنها راه حل ارائه کند اما چون این مسائل دارای ماهیتی متفاوت از یکدیگر هستند,به همین دلیل طراحی شبکه باید به صورت “لایه لابه” باشد.

طراحی لایه ای شبکه مبتنی بر مسائلی است که طراح شبکه باید به حل آنها اقدام نماید و بر اصول زیر است:

هر لایه وظیفه خاص خود را دارد و باید طراح شبکه به این مقوله دقت کافی را داشته باشد.

هرگاه ماهیت سرویس های ارائه شده متفاوت باشد,باید لایه به لایه و جداگانه طراحی شود.

طراح شبکه در تعریف وظیفه هر لایه باید قراردادها و استانداردهای بین المللی را مد نظر قرار دهد.

در تعداد لایه ها باید اعتدال رعایت شود! یعنی تعداد لایه ها آنقدر زیاد نباشد که تمایز لایه برای سرویس های ارائه شده نامشخص باشد و نه باید آن قدر کم باشد که وظیفه هر لایه پیچیده به نظر آید.

در هر لایه جزییات لایه های زیرین نادیدده گرفته می شود و هر لایه باید به صورت ماژولار از خدمات تعریف شده در لایه های زیرین استفاده نماید.

باید مرزهای لایه ها به صورت مشخص تعریف شود که جریان اطلاعات میان لایه ای به صورت حداقل باشد.

به این خاطر که طراحی شبکه ها سلیقه ای و پیچیده نشود,سازمان استاندارد جهانی(ISO) مدلی هفت لایه ای را برای شبکه ارائه کرده است,این مدل (OSI  (open system Interconnection نام دارد.

به این نکته دقت داشته باشد که اینترنت از این مدل لایه ای استفاده نمی کند و مدل TCP/IP را  مورد استفاده قرار می دهد.

ارزش شبکه ها بر اساس عددشان از بزرگ به کوچک رو به کاهش می گذارد!

در زیر لیست لایه های OSI را می بینید,اما تعریف آنها را به پست های جداگانه موکول می کنیم:

7-  Application     لایه کاربرد

6-  Presentation   لایه ارائه(نمایش)

5- Session          لایه جلسه

4- Transport       لایه انتقال

3-  Network        لایه شبکه

2-  Data link       لایه پیوند داده

1-  Physical        لایه فیزیکی