انواع لایه ها

طراح یک شبکه بایستی تمام مسائل شبکه را تجزیه و تحلیل نموده و برای آنها راه حل ارائه کند اما چون این مسائل دارای ماهیتی متفاوت از یکدیگر هستند,به همین دلیل طراحی شبکه باید به صورت “لایه لابه” باشد.

طراحی لایه ای شبکه مبتنی بر مسائلی است که طراح شبکه باید به حل آنها اقدام نماید و بر اصول زیر است:

هر لایه وظیفه خاص خود را دارد و باید طراح شبکه به این مقوله دقت کافی را داشته باشد.

هرگاه ماهیت سرویس های ارائه شده متفاوت باشد,باید لایه به لایه و جداگانه طراحی شود.

طراح شبکه در تعریف وظیفه هر لایه باید قراردادها و استانداردهای بین المللی را مد نظر قرار دهد.

در تعداد لایه ها باید اعتدال رعایت شود! یعنی تعداد لایه ها آنقدر زیاد نباشد که تمایز لایه برای سرویس های ارائه شده نامشخص باشد و نه باید آن قدر کم باشد که وظیفه هر لایه پیچیده به نظر آید.

در هر لایه جزییات لایه های زیرین نادیدده گرفته می شود و هر لایه باید به صورت ماژولار از خدمات تعریف شده در لایه های زیرین استفاده نماید.

باید مرزهای لایه ها به صورت مشخص تعریف شود که جریان اطلاعات میان لایه ای به صورت حداقل باشد.

به این خاطر که طراحی شبکه ها سلیقه ای و پیچیده نشود,سازمان استاندارد جهانی(ISO) مدلی هفت لایه ای را برای شبکه ارائه کرده است,این مدل (OSI  (open system Interconnection نام دارد.

به این نکته دقت داشته باشد که اینترنت از این مدل لایه ای استفاده نمی کند و مدل TCP/IP را  مورد استفاده قرار می دهد.

ارزش شبکه ها بر اساس عددشان از بزرگ به کوچک رو به کاهش می گذارد!

در زیر لیست لایه های OSI را می بینید,اما تعریف آنها را به پست های جداگانه موکول می کنیم:

7-  Application     لایه کاربرد

6-  Presentation   لایه ارائه(نمایش)

5- Session          لایه جلسه

4- Transport       لایه انتقال

3-  Network        لایه شبکه

2-  Data link       لایه پیوند داده

1-  Physical        لایه فیزیکی